Gebrek aan verantwoording na instorting ziekenhuis Iskenderun na aardbeving

Gepubliceerd op 06/02/2024 11:00 in Buitenland

Het staatsziekenhuis in de Turkse stad Iskenderun is volledig ingestort na een aardbeving op 6 februari 2023. Het terrein is nu een containerkamp en enkel de toegangspoort herinnert aan het voormalige ziekenhuis. Senol Bahadir, wiens vader in het ziekenhuis lag voor een ingreep, heeft zijn vader na vier dagen onder het puin gevonden. Deze tragedie heeft het trauma nog verser gemaakt, aangezien veel mensen nog steeds in shock verkeren.

De ramp heeft geleid tot een roep om verantwoording. Een deel van het ziekenhuis was al in 2012 afgekeurd bij een veiligheidscontrole en er zijn advocaten, zoals Bulent Akbay, die de regering aansprakelijk willen stellen. In de nasleep van de aardbeving zijn er meer dan 200 mensen gearresteerd, waaronder aannemers, bouwers en architecten die verdacht worden van het negeren van bouwvoorschriften. Een aantal strafzaken is al begonnen en velen pleiten ervoor om ook degenen die verantwoordelijk waren voor het toezicht op de bouw te vervolgen. Human Rights Watch dringt erop aan dat de Turkse regering serieus onderzoek doet naar het incident.

Er is echter kritiek op de amnestieregelingen die illegale bouw onder Erdogan's bewind hebben gelegaliseerd. Hierdoor lag de prioriteit meer bij het bouwen en legaliseren van woningen dan bij aardbevingsveiligheid. Politiek analist Berk Esen beweert dat de verantwoordelijkheid voor de ramp bij de top ligt, aangezien alles in Turkije pas kan gebeuren met goedkeuring van de president. Hij benadrukt dat het ontbreken van ontslagen na de ramp zorgwekkend is en dat politieke elites in een goed functionerende democratie niet aan de macht zouden kunnen blijven na zo'n tragedie.

Terwijl de regering zich richt op de wederopbouw, beloofde president Erdogan dat de helft van het getroffen gebied binnen een jaar herbouwd zou zijn. Echter, op dit moment zijn er slechts 46.000 huizen klaar voor bewoning, terwijl het ministerie van Urbanisatie beloofde dat er in een jaar tijd 319.000 nieuwe huizen zouden worden opgeleverd. Het merendeel van de slachtoffers verblijft nog steeds in containers verspreid over het rampgebied.

Senol Bahadir is na de dood van zijn vader bij zijn moeder ingetrokken. Hij voelt zich in haar huis veiliger, aangezien zijn eigen flat beschadigd is door de aardbeving. Hoewel hij hoopt dat de verantwoordelijken voor het ziekenhuis gestraft worden, heeft hij weinig hoop hierop. Hij is teleurgesteld dat sommige dingen niet lijken te veranderen.

De tragedie in Iskenderun heeft de noodzaak van verantwoordelijkheid en veiligheidsmaatregelen bij de bouw benadrukt. Het gebrek aan actie van de autoriteiten en het trage tempo van de wederopbouw laten zien dat er nog veel moet gebeuren om gerechtigheid te krijgen voor de slachtoffers van de ramp.