Mongoolse taal en cultuur onder druk in Binnen-Mongolië

Gepubliceerd op 09/09/2023 22:00 in Buitenland

Het nieuwe schooljaar in de Chinese regio Binnen-Mongolië brengt veranderingen met zich mee voor de ruim vier miljoen Mongoolse Chinezen. De regering in Peking heeft als doel om minderheden 'meer Chinees' te maken, wat ook invloed heeft op het onderwijs. De Mongoolse taal zal verdwijnen uit de klaslokalen, wat volgens de Mongoolse mensenrechtenactivist Enghebatu Togochog neerkomt op culturele genocide.

Drie jaar geleden werden al drie vakken in het Mongools geschrapt op Mongoolse scholen. Chinees werd de voertaal voor deze vakken. Dit leidde toen tot hevige protesten in de regio, waar ouders hun kinderen thuis hielden van school. Een lerares lijkt zich echter niets van deze gebeurtenissen te herinneren.

Ouders werden echter onder druk gezet door de autoriteiten en moesten compromissen sluiten om hun kinderen weer naar school te sturen. Deze compromissen waren echter eenzijdig en alleen gunstig voor Peking. De partijbaas van de regio beloofde destijds dat het bij deze drie vakken zou blijven, maar hoogleraar Christopher Atwood merkt op dat het standpunt van de regering alleen maar radicaler is geworden.

Als gevolg daarvan mogen vakken zoals wiskunde en gymnastiek nu ook niet meer in het Mongools worden gegeven. Het Mongools wordt een bijvak, vergelijkbaar met Engels. Het is niet duidelijk in hoeverre scholen dit nieuwe beleid al hebben doorgevoerd, aangezien docenten er niet over willen praten.

In Binnen-Mongolië heerst echter geen vrijheid van meningsuiting. Personen die willen praten over dit onderwerp worden tegengehouden door volgers van de regering. Ze worden weggetrokken voor de camera en anderen worden teruggestuurd naar hun huis.

Volgens Togochog bespreken ouders in de regio nu hoe ze thuisonderwijs kunnen organiseren, maar dit is niet toegestaan. Op sociale media wordt er wel gediscussieerd over het nieuwe curriculum, maar dit wordt strikt gecontroleerd.

Tot enkele jaren geleden werd de Mongoolse minderheid met rust gelaten, omdat er geen separatistische dreiging was zoals in Xinjiang en Tibet. Het lijkt erop dat het huidige beleid van de regering voortkomt uit het denken over nationale eenheid en het idee dat iedereen dezelfde taal moet spreken.

Hoewel de meeste Mongoolse Chinezen goed standaardmandarijn spreken, vormt dit volgens de regering geen garantie voor de toekomst. Het lijkt erop dat de regering wil voorkomen dat de Mongoolse taal en cultuur in de toekomst nog een bedreiging kunnen vormen.

De internationale gemeenschap lijkt echter weinig aandacht te besteden aan de ontwikkelingen in Binnen-Mongolië. Het verzet lijkt te zijn gebroken en er zijn weinig kansen op succes. Ondertussen blijft de ruimte voor de Mongoolse taal en cultuur steeds kleiner worden, wat de Mongoolse bevolking dwingt om de Chinese taal en cultuur als superieur te accepteren.

De situatie in Binnen-Mongolië is zorgwekkend, maar de regering lijkt vastbesloten om minderheidstalen langzaam te laten verdwijnen. Het Mongools wordt steeds minder gebruikt op straatnaamborden en in winkels, en mensen worden aangemoedigd om Chinees te spreken om als beschaafde burger te worden gezien.

Het behoud van de Mongoolse taal en cultuur is belangrijk, maar het lijkt erop dat er weinig ruimte is voor verandering en verbetering. De docent aan de Mongoolse School in Darhan Muminggan geeft aan dat sommige dingen niet gezegd kunnen worden, omdat er geen veilige plekken meer zijn in de regio. De situatie lijkt uitzichtloos en er is weinig hoop op een betere