Wereldkampioenschappen wielrennen in 'Zwitserland van Afrika' verhullen grimmige werkelijkheid

Gepubliceerd op 20/09/2025 19:00 in Buitenland

Het Afrikaanse land Rwanda staat bekend om zijn glooiende groene heuvels, moderne gebouwen en schone straten. Het wordt zelfs wel het 'Zwitserland van Afrika' genoemd. De wereldkampioenschappen wielrennen vinden daar plaats op het gladde asfalt van de hoofdstad Kigali.

Ondanks het perfecte plaatje van Rwanda, schuilt er een grimmige werkelijkheid achter. Na de genocide in 1994 heeft president Paul Kagame stabiliteit gebracht, maar 31 jaar later is hij nog steeds aan de macht. Het land wordt beschouwd als een schijndemocratie waar mensenrechten geschonden worden en politieke repressie heerst.

Rwanda's directe betrokkenheid bij de oorlog in het oosten van Democratische Republiek Congo zorgt voor controverse. Desondanks zijn de wereldkampioenschappen wielrennen doorgegaan in Rwanda, ondanks plannen voor Europese sancties vanwege de oorlog.

Ondanks de zorgen over de situatie in Rwanda, heeft de Nederlandse Wielerbond KNWU besloten om een Nederlandse selectie af te vaardigen naar de kampioenschappen. De bond benadrukt dat het gebied waar gefietst wordt veilig is, maar dringt er bij de UCI op aan om mensenrechtensituaties mee te wegen bij de toekenning van evenementen.

De regering van Rwanda probeert misstanden te verhullen door internationale sportevenementen te organiseren en sponsordeals te sluiten. Dit fenomeen, bekend als 'sportswashing', dient ter verbetering van het imago van het land. Critici wijzen er echter op dat het geld vooral in de zakken van het regime verdwijnt en niet ten goede komt aan de bevolking.

Het Westen toont welwillendheid jegens Rwanda vanwege economische en politieke belangen, waardoor het land als partner van onschatbare waarde wordt beschouwd. Ondanks de schaduwzijde van het regime van Kagame, blijven westerse landen goede banden onderhouden met Rwanda.

Terwijl de renners genieten van de goed georganiseerde wereldkampioenschappen in Rwanda, benadrukken critici dat zij niet geconfronteerd worden met de harde realiteit van het land. Arrestaties zonder proces, politieke repressie en omstandigheden in vluchtelingenkampen blijven verborgen voor de buitenwereld.