Surinaamse migratie naar Nederland na onafhankelijkheid in 1975

Gepubliceerd op 24/11/2025 04:00 in Binnenland

Frank Kanhai werd op 12-jarige leeftijd door zijn moeder meegenomen vanuit Suriname naar Nederland, slechts acht dagen voordat het land onafhankelijk werd. Dit betekende dat hij abrupt afscheid moest nemen van zijn jeugd en klasgenoten in Suriname.

In 1975, toen Suriname onafhankelijk werd van het Koninkrijk der Nederlanden, besloten duizenden Surinamers op het laatste moment naar Nederland te vliegen vanwege zorgen over de toekomst. Meer dan 40.000 mensen kochten dat jaar een enkeltje naar Schiphol, waar degenen zonder familie werden opgevangen in centrale opvanglocaties, zoals de Prins Frederikkazerne in Leeuwarden waar Frank Kanhai terechtkwam.

Hoewel er aanvankelijk zorgen waren over criminaliteit, drugsproblematiek en werkloosheid bij de grote groep Surinamers die naar Nederland kwam, tonen onderzoeken aan dat de tweede generatie Surinaamse Nederlanders nu over het algemeen goed geïntegreerd is en succesvol is in de maatschappij.

Surinaamse migranten hebben bijgedragen aan de Nederlandse samenleving door hun openheid en culturele invloeden, zoals op het gebied van taal, omgangsvormen, eten en mode. De 'brasa' als begroeting en gerechten zoals roti en pom behoren nu tot het gemeengoed in Nederland, mede dankzij de invloed van Surinaamse Nederlanders.

Ondanks de integratie en successen van de Surinaamse gemeenschap in Nederland, zijn er nog steeds uitdagingen, zoals de integratieparadox waarbij sterk geïntegreerde migranten zich buitengesloten kunnen voelen door maatschappelijke discussies.

Na de invoering van een visumplicht in 1981 verminderde de toestroom van Surinaamse migranten naar Nederland, waardoor de groep zich kon stabiliseren en integreren. De Surinaamse gemeenschap is inmiddels goed gevestigd in Nederland en vormt niet meer echt een minderheidsgroep.